...

چه شبــــــــــها که به یــــــادش
با گریـــــــــه خوابم می بــرد

باباش چقــــــــدر زورکــــــــــــی
بغضشــــو  فرو مـــی خــورد

لـبخنـــــــــدهای زورکــــــــــــــی  
اون بغض هــــــای پیرمــــــرد

کارشـــــــو آخــرش کـــــــــــــــرد
مــرد خونـــــم سکتـــه کــــرد

الهـــــــــــــی که بمیـــــــــــــــرم 
 چشماش به در سفید شــد

آخر نفهمیـــــــــد علـــــــــــــــی
اسیــــــــره یا شهیــــد شـــد

ســــــــــــــــرت  رو  درد  آوردم؟
بگـــــــم بــــــازم یا بســـــــه؟

آخ الهـــــــــی بمیــــــــــــــــــرم   
سنگــــــت چـــــرا شکستـــه؟

عـــــــــیب نـــداره مــــــــــــادرم
یه کمــی طاقــــــــت بیـــــــــار

یــه کار نـــــــــــــو دستمــــــــــه
دنـــدون رو جیـــــــگر بــــــــذار

سرویســـــــه نــو عروســــــــــه     
دختـــــــــر عـــــــذرا پیــــــــــره

تمــــــــــوم بشه ، یه پولـــــــی   
دســــــت منــــــو میگیــــــــره

یـــــه سنگ قبر خوشـــــــــــگل
خــــــــودم بـــرات میــــــــــارم

با فاطمـــــــــــه میــــامــــــــــــو  
رو قبـــــــــر تـــــــو میـــــــذارم

 گفتم راستـــــــی فاطـــــــــــمه
رفتـــــــــه به خونـــــه بخـــــت

خیلـــــــــی خونــدم توگوشش 
راضــی شدش خیلی سخت

اون نامـــــزدعلـــــــــــــی بــــود
همیـــــــــن علــــــــی اکبــرم

عینهـــــــو دختـــــــــرم بــــــــود
صـــــــدام میـکرد مـــــــــادرم

راستــــــــــــی تو زن گرفتـــــی؟
 یا که هنـــــــــوز نامـــــــزدی؟

کاشکی مــــــادرت مـیگفـــــــت
هیچ وقت بهش قـول نـــــدی

راستــــــــی یادم رفت بگـــــــم    
از دختــــــــــــرم بهــــــــــــاره

اونم شـــــوهر کرد و رفــــــــــت
شوهرشـــــــو دوســــت داره

خواســـــــتگارکه زیاد داشـــــت
ولـــــی جـــــواب نمــــی داد

میگفت عروســی باشــــــــــــه  
وقتــــــــی داداشــــــم بیــاد

بـــــــــــــرای ازدواجـــــــــــــــش
  داشتـــش خیلی دیر میشد

به پــــای باباش و مــــــــــــــــن
 اونــــــم داشت اسیر میشد

همسنگــــــــر علــــــــــی بـــود
  دامــــــــاد و میـــــــــگم ننــه

بــــرای مــــــن از علــــــــــــــی 
یــــــــه حرفهایـــــــی میزنـه

میــــــــــگه شــــب حـمله بــود   
تــــــــو خیبــــر و تو مجنــون

میــــــــــون تیـــــر و تـــرکــــــش
تــــــــو اون گلولــــــــه بارون

یــــــــه ترکــــــــــش خمپـــــــاره  
خــورده تـــــــوی گردنــــــش

دیگه تــــــــــو اون شلوغـــــــــی
بچـــــــــــه ها ندیدنـــــــــش

همه اش چــــرا تو حرفـــــــــــام
  یاد علــــــــی می افتــــــــم

کجا بودیــــــــــــم عزیــــــــــــــزم  
  دختـــــرمــــــــو می گفتـــــــم

کنــــــــار ســـــــــفره عقـــــــــــد
وقتــــــــی اونو نشــــونـــدن

یادم نمیره هــــــــــیچ وقـــــــــت
وقتـــــــی خطبـــه رو خوندن

وقتــــــــــی که گفتــــــــن عروس
رفتـــــــــــه که گل بچینـــــــه

با گریــــــــه گفت که رفتــــــــــــه
داداششـــــــــــو ببینــــــــــه

دوبـــــــــــاره و ســــــــــــه بــاره 
جلـــــــــوی چشـــــم دامـاد

تمــــــام جبهـــــه رو گشـــــــت
گریـــــــه کرد و جـــــواب داد

رویـــــــــــم سیــاه مـــــــــــادرم
ســــــــــــــــرت رو درد آوردم

آخ آخ ، راستــــــــــــی ببینــــم
قـــــــــرص قلبمـــــو خــوردم

بغضــی کـرد و دستــــــــــــــای
لرزونـــــــــو کرد تو کیفــــش

دســـتـــــــــای پینــه بستـــش
اون دستــــــــای ضعیفـــش

دست هایــی که جــــــــــا داره  
آدم بــــــــــراش جـــــون بده

اون دستـــــای ضعیفـــــــــــــش
کـــــــه عرشـــو تکــون میده

اون دستـــــــای ضعیفــــــــــــی   
کــــــــه پرشـــــــده ز پینـــــه

اون دستــــــای ضعیفــــــــــــی   
کـــــــــــه مـــــــرد آفرینــــــــه

دســـــت گذاشت رو زانـــوش    
همـــــون کوه عشق و صبـــر

با یاعلــــــــــــــــــی بلند شـــد 
بلنــــد شــــــد از روی قبــــر

گفت دیـــــگه بــاید بــــــــــــرم
قرص هامــــــــو نخـــــــوردم

حـــــلال بکـــــــن عزیــــــــــــزم 
ســــــــــــــــرت رو درد آوردم

بازم مــــــــــــــیام کنـــــــــــارت
عزیزکـــــــــم شنیـــــــــدی؟

تــــــو هم عین بچه مـــــــــــی 
بـــــــــوی اکبــــــرو میــــدی

هــــــــی اشــــــــکهای پیــرزن
زصورتـــــــــش میچکیـــــــد

دور شــــــــد از ســــــر قبــــــــر
 ســــــــر قبــــــــر اون شهید

شهیدی که سکتـــه کــــــــــرد   
بـــابـــای پیرمــــــــــــــردش

خواهر اون وقت عقــــــــــــــد    
همـــــــه ش گریه میکردش

اون که تا حــــالا غیـــــــــــر از
فاطمــــه مــادر نداشـــــــت

تیرخــــــورده بود گردنـــــــــش
روی تنـــــش سر نداشــــت

دستـــــهای اون شهیــــــــــد
بــــه پشــت مــــادرش بـود

مـــــادر نفهمیــــــــــــد که اون 
علــــــــی اکبـــرش بــــــود

مـــــادرو همراهــــــــــــی کرد    
گفــــــــت که مهربونــــــــم

غصـــه نـــــخور مـــــــــــــادرم
 تمامشــــــو مـــی دونـــــم

آی  قــصـــه  قــصـــه  قــصـــه
نــــون و پنیـــــــر و پسـتــــه

خواهــــــری که با گریـــــــــــه
ســــــــر سفره نشستـــــه

یــــــک زن قـــد خمیـــــــــــده
 ســــنگ قبــــر شکستـــــه

 گریــــــــه هـــای پیرمــــــــــرد
بگـــــــــم بازم یا بســـــــــه؟