بسمک زمانی هر وقت اراده نوشتن میکردم قلم به کار می افتاد و تمام حرف های دلم را روی کاغذ پیاده می کرد اما این روزها... این روزها هر بار خواستم بنویسم نه دلم نه قلمم نه فکرم و نه زبانم هیچکدام مرا یاری نکرد. نمی دانم چرا شاید به خاطر این بود که: آن روزها برای خودم می نوشتم و این روزها برای دیگران آن روزها نوشته هایم را از خلق پنهان می کردم و این روزها نمایان آن روزها نوشته هایم خالص بود برای خودم و خدا، این روزها خلق هم به این جمع عاشقانه اضافه شده آن روزها من و خدا باهم بودیم و هیچ تنهایی نداشتم ، این روزها که خلق هم به این خلوت گذشته پیوسته تنها تر از همیشه ام آن روزها هدفم راهم مقصدم یکی بود ، این روزها بین خلق و خدا مرددم آن روزها من و خدا ما بودیم ، این روزها من و خلق هر روز به عدم شدن نزدیک تر می شویم راستی مگر یک قلب چقدر جا دارد که هم خدا در آن ساکن باشد و هم خرما آن روزها گذشت. این روزها هم میگذرد و این گذشتن ها فردای ما را میسازد ((ما که آن روزهایمان آن بود این روزهایمان این شد بیچاره آن کسانی که آن روزهایشان این بود)) ای کاش مراقب امروزمان باشیم
| Design By : Pichak |
شاید اگر نبودند این ستارگان آسمانها و شب تاب های زمینی در این بهبوهه ی زرق و برق ها و چشمک های شیطان راه را که هیچ خود را گم میکردیم...اللهم ارزقنا توفیق شهادة فی سبیلک
LinkDump
